منو ببر به ماه
بزار بین ستاره ها بازی کنم
ببینم بهار توی مشتری و مریخ چطوره
راحت تر میگم ، دستمو بگیر
عزیزم راحت تر میگم ، منو ببوس
قلبم رو پر از آهنگ کن
بذار بازم بخونم
این همه مدت منتظر تو بودم
فقط تورو میپرستم و دوست دارم
راحت تر بگم ، راستشو بگم
راحت تر بگم دوست دارم
حواست باشه هرکسی زنگ قلبتو زد زود در رو باز نکنی چون بعضیها مثل بچه های مردم آزار زنگ میزنن و فرار میکنن !!
دلم
می‌خواد دوستم داشته باشی
دلم می‌خواد دوستت داشته باشم
دلم نمیخواد امروز ، روزِ عشق باشه
دلم می‌خواد هر روز ، روزِ عشق باشه
دلم نمیخواد دنبالِ بهانه باشی برای دوستت دارم گفتن
دلم می‌خواد بهانه ی دوستت دارم گفتنِ تو ، من باشم
دلم نمیخواد حدس بزنم چنین روز‌هایی چه اتفاقی خواهد افتاد
دلم می‌خواد دقیقا بدونم چه اتفاقی میافته
دلم نمیخواد چند روزِ تمام با خودت فکر کنی چطوری منو خوشحال کنی
دلم می‌خواد بدون فکر کردن بدونی چطوری منو خوشحال کنی
دلم می‌خواد بدون فکر کردن بدونم چطوری خوشحالت کنم
دلم می‌خواد بهم بگی بودنم چقدر برات مهمه
دلم می‌خواد که بدونی بودنت چقدر برام مهمه
دوستم داشته باش ... دوستت خواهم داشت
نیکی فیروزکوهی
عجب دنيا و روزگار بدي شده ، آدما به راحتي
از عشقشون و زندگيشون ميگذرن
خدايا به داد هممون برس
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا
نوشداروئی و بعد از مرگ سهراب آمدی
سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا
عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست
من که یک امروز مهمان توام فردا چرا
نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم
دیگر اکنون با جوانان نازکن با ما چرا
وه که با این عمرهای کوته بی اعتبار
اینهمه غافل شدن از چون منی شیدا چرا
شور فرهادم بپرسش سر به زیر افکنده بود
ای لب شیرین جواب تلخ سربالا چرا
ای شب هجران که یک دم در تو چشم من نخفت
اینقدر با بخت خواب آلود من لالا چرا
آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می کند
در شگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا
در خزان هجر گل ای بلبل طبع حزین
خامشی شرط وفاداری بود غوغا چرا
شهریارا بی حبیب خود نمی کردی سفر
این سفر راه قیامت میروی تنها چرا
خدا گفت زمین سردش است . چه کسی می
تواند زمین را گرم کند ؟
لیلی گفت : من .
خدا شعله ای به او داد . لیلی شعله را توی سینه اش گذاشت .
سینه اش آتش گرفت . خدا لبخند زد . لیلی هم .
خدا گفت : شعله را خرج کن. زمینم را به آتش بکش .
لیلی خودش را به آتش کشید. خدا سوختنش را تماشا کرد .
لیلی گر می گرفت .خدا حظ می کرد .
لیلی می ترسید . می ترسید آتش اش تمام شود .
لیلی چیزی از خدا خواست . خدا اجابت کرد.
مجنون سر رسید . مجنون هیزم اتش لیلی شد .
اتش زبانه کشید . آتش ماند . زمین خدا گرم شد .
خدا گفت : اگر لیلی نبود ، زمین من همیشه سردش بود .
لیلی گفت : امانتی ات زیادی داغ است . زیادی تند است .
خاکستر لیلی هم دارد می سوزد ، امانتی ات را پس می گیری ؟
خدا گفت : خاکسترت را دوست دارم ، خاکسترت را پس می گیرم .
لیلی گفت : کاش مادر می شدم ، مجنون بچه اش را بغل می کرد.
خدا گفت : مادری بهانه عشق است ، بهانه سوختن ؛ تو بی بهانه عاشقی، تو بی بهانه می
سوزی.
لیلی گفت :دلم زندگی می خواهد، ساده ، بی تاب ، بی تب .
خدا گفت : اما من تب و تابم . بی من می میری .
لیلی گفت : پایان قصه ام زیادی غم انگیز است ، مرگ من، مرگ مجنون .
پایان قصه ام را عوض می کنی ؟
خدا گفت : پایان قصه ات اشک است . اشک دریاست ،
دریا تشنگی است و من تشنگی ام ،تشنگی و اب . پایانی از این قشنگتر بلدی ؟
لیلی گریه کرد .لیلی تشنه تر شد . خدا خندید .
لیلی زیر درخت انار نشست .
درخت انار عاشق شد ، گل داد ، سرخ سرخ .
گلها انار شد ،داغ داغ . هر اناری هزار تا دانه داشت .
دانه ها عاشق بودند ، دانه ها توی انار جا نمی شدند .
انار کوچک بود . دانه ها ترکیدند . انار ترک برداشت .
خون انار روی دست لیلی چکید .
لیلی انار ترک خورده را از شاخه چید . مجنون به لیلی اش رسید .
خدا گفت : راز رسیدن فقط همین بود .
کافی است انار دلت ترک بخورد
«- نازلي! بهار خنده زد و ارغوان شكفت.
در خانه ، زير پنجره گل داد ياس پير.
دست از گمان بدار!
با مرگ نحس پنجه ميفكن!
بودن به از نبود شدن ، خاصه در بهار....»
نازلي سخن نگفت
نازلي بنفشه بود:
گل داد و
مژده داد « رمستان شكست! »
و
رفت.....
احمد شاملو
منتظر نمان كه پرنده اي بيايد و پروازت دهد
در پرنده شدن خويش بكوش.
دكتر علي شريعتي